Na temat: leczenie stwardnienia

noznaczne postawienie diagnozy. Jednocześnie wraz z postępem w leczeniu modyfikującym przebieg choroby konieczne stało się sprecyzowanie schematów diagnostycznych pozwalających na wczesne postawienie diagnozy i wdrożenie stosownej

Na temat: leczenie stwardnienia

Wikipedia i kryteria McDonalda

Z uwagi na bogatą symptomatologię stwardnienia rozsianego brak jest swoistego testu, badania laboratoryjnego czy neuroobrazowego, które mogłoby pozwolić na jednoznaczne postawienie diagnozy. Jednocześnie wraz z postępem w leczeniu modyfikującym przebieg choroby konieczne stało się sprecyzowanie schematów diagnostycznych pozwalających na wczesne postawienie diagnozy i wdrożenie stosownej terapii.

Pierwsze przyjęte kryteria opublikowano w 1965 roku na podstawie prac Panel on the Evaluation of Experimental Trials of therapy in Multiple Sclerosis pod kierunkiem George'a A. Schumachera. Zawarta w nich konieczność udowodnienia rozsiania objawów choroby w czasie i przestrzeni oraz zastrzeżenie wykluczenia innych możliwych i lepiej tłumaczących objawy przyczyn choroby, stanowią podstawę kolejnych zaleceń diagnostycznych i obowiązują do dziś.

Opublikowane w 1983 roku kryteria Posera opierały się przede wszystkim na analizie przebiegu występowania kolejnych rzutów. Najważniejszym badaniem dodatkowym było badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Na tej podstawie pacjentów można było zakwalifikować do jednej z pięciu grup:

Klinicznie pewne SM (wystąpienie dwóch rzutów choroby z objawami z dwóch ognisk)
Wsparte badaniami laboratoryjnymi pewne SM
Klinicznie prawdopodobne SM
Poparte laboratoryjnie prawdopodobne SM
Nie SM

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kryteria_McDonalda


Leczenie stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane zasadniczo uważane jest za chorobę nieuleczalną. Jednak powinno być ono stale kontrolowane i leczone w jak największym stopniu. Jednym z metod takiego leczenia jest leczenie farmakologiczne. Prowadzone jest ono przy użyciu dostępnych w sprzedaży leków na stwardnienie rozsiane.

Oprócz ich stosowania należy także sięgać po odpowiednią rehabilitację. Może być ona prowadzona zarówno pod okiem fizjoterapeuty, jak i samodzielnie. Dzięki temu rozwój stwardnienia rozsianego będzie mógł być hamowany. Poza tym osoba chora na stwardnienie rozsiane powinna być stale wzmacniana. Ważne jest, aby sięgała po polecane przez lekarzy suplementy diety pamiętając, że nie powinny być one nadużywane.


Rzut choroby SM- cytat z Wikipedii

Rzuty w SM są często nieprzewidywalne i mogą się pojawić bez jakichkolwiek wcześniejszych czynników inicjujących. Jednak czasami czynnikiem spustowym może być pora roku (częściej wiosną i latem, co wiąże się z niekorzystnym wpływem wyższej temperatury otoczenia), jak również infekcje wirusowe, głównie górnych dróg oddechowych: przeziębienia, grypa, nieżyt żołądkowo-jelitowy. Wśród innych stanów mogących zapoczątkować rzut wymienia się również stres emocjonalny i fizyczny (ciężka, wyczerpująca praca, brak odpoczynku), jak również jakakolwiek poważniejsza choroba ogólnoustrojowa. Ze statystycznego punktu widzenia nie ma pewnych dowodów, iż uraz fizyczny lub zabieg operacyjny wyzwalają ostry rzut SM. Ludzie chorujący na SM mogą jak najbardziej uczestniczyć we wszystkich zajęciach sportowych i aktywności fizycznej w zakresie na jaki pozwala im sprawność ruchowa, aczkolwiek nie powinny to być forsowne ćwiczenia fizyczne ani sport wyczynowy (np. maraton), ponieważ ciepło może nasilać objawy. Chorzy często unikają korzystania z sauny, a nawet gorących pryszniców (fenomen ten jest znany jako objaw Uhthoffa, jednak podwyższona temperatura nie tak często powoduje rzut choroby

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane